Spotkanie autorskie z Niną Majewską-Brown

Zapraszamy na spotkanie autorskie z Niną Majewską – Brown i promocję Jej najnowszej książki pt. ” Z Powstania do Auschwitz”

31.01.2023 Biblioteka w Dopiewie, godz. 18.00 Zapisy tel. 539 360 959

Książka powstała po latach rozmów z Józefem „Grzesiem” Roguskim, nieśmiałego powracania do przeszłości i mierzenia się z jej traumami.

Rodzina z pożogi ocaliła jedynie dziurawą balię stojącą na balkonie, jedynej fragmentarycznie zachowanej ściany domu, oraz albumy zawierające unikatowe zdjęcia Warszawy, też tej wojennej,  i wspomnianej ulicy Żurawiej. To niezwykle cenny dokument ilustrujący życie na ulicy, kamienice, mieszkających w nich ludzi. Tym cenniejsze, że w archiwach jest zaledwie kilka fotografii z tych miejsc. Zebrane przeze mnie materiały zasilą zbiory Muzeum Powstania Warszawskiego.

Na co warto zwrócić uwagę:

1. Nigdy wcześniej niepublikowane materiały, autentyczne zapiski, relacje i pamiętniki z Powstania Warszawskiego i pobytu powstańców w Auschwitz.
2. Dramat ludności cywilnej, za którą podjęto decyzję, której odebrano nadzieję, bliskich, mieszkania, pracę. To ci ludzie ponieśli największy ciężar walk powstańczych.
3. Po krótkotrwałej euforii nadszedł czas zwątpienia, dla niektórych pretensji do powstańców, byli i tacy, którzy zamykali przed nimi drzwi swoich domów.
4. Historycy spierają się w szacowaniu strat ludności cywilnej wskazując od 150 tys. do 250 tys. ofiar. Przy około 16 tys. poległych powstańcach i 15 tys. tych którzy trafili do obozów. To zatrważające dane.
5. Cywile ponosili największą cenę za działania powstańcze, cierpieli głód, a widmo śmierci zaglądało im każdego dnia, każdej godziny w oczy. Nie było rodziny, która nie straciła by kogoś z bliskich, przyjaciół, znajomych.
6. W wyniku powstania warszawskiego od 500 tys. do 550 tys. mieszkańców stolicy oraz około 100 tys. osób z miejscowości podwarszawskich zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów.
7. Skutkiem powstańczego zrywu zapadła decyzja o zrównaniu Warszawy z ziemią.Operacja planowego wyburzania i spalenia miasta prowadzona przez Niemców między październikiem 1944, a styczniem 1945 była zajadła i systematyczna  Niemieckie oddziały niszczycielskie ( Technische Nothilfe) zniszczyły około 30% przedwojennej zabudowy lewobrzeżnej Warszawy. Zagładzie uległy setki bezcennych zabytków i obiektów o dużej wartości kulturalnej, sakralnej i gospodarczej. Wyburzaniu i paleniu Warszawy towarzyszyła zakrojona na szeroką skalę grabież pozostającego w mieście mienia publicznego i prywatnego.
8. Wyzwoleni z obozów, powracający z robót w Rzeszy Warszawiacy, nie mieli do czego wracać. Często też do kogo. Ich domy i miejsca pracy legły w gruzach.